Show results

ISDREGG Isdreggen var til å feste skuta i isen, slik at den ikkje dreiv vekk. Dei banka den med ei slegge ned i isen. Så festa dei trossa frå skuta til dreggen. Då dreiv ikkje skuta vekk. Skrive av Fredrik.
© Fredrik Nilsen (19.05.2003)

LANTERNER Lanternene brukte dei til å markere båten. Det var markeringslys. Den raude lanterna var på venstre side (babord), og den grøne på høgre side (styrbord). Ei kvit lanterne var i toppen av masta og vart kalla topplanterne. På dei eldre båtane var lanternene oljefyrte. Skrive av Abdulla
© Abdulla (19.05.2003)

LANGKIKKERTEN Langkikkerten vart brukt til og sjå selar som var langt unna. Ofte kunne selane ligge i flokkar inne i drivisen, eller på eit flak langt unna. Frå tønna hadde ein vid utsikt, og kunne sjå selen. Var det mykje slingring, var det vanskeleg å halde kikkerten i ro. Skrive av Bernard
© Bernard Runde (19.05.2003)

KNIV, STÅL OG SLIRE. Noko av det utstyret alle fangstmenn måtte ha var kniv, stål og slire. Kniven vart brukt når selen skulle flåast. Kniven måtte vere skarpast råd, og ein skjerpa kniven med stålet. Var ikkje kniven skarp nok, vart håra i pelsen ikkje skorne rett av. Når kniven ikkje var i bruk, hadde fangstmannen den i slira som hang i eit tau rundt livet. Mange laga nye slirer til kvar tur. Dei skar dei ut av tre og dekorerte på ulikt vis. Skrive av Daniel
© Daniel Nedreberg (19.05.2003)

ISKLUBBE. Isklubba brukte dei til å knuse is av båten. Sjøspruten kunne kome over dekk og fryse til is på mast, stag og dekk. Båten kunne verte ustabil, kantre og sekke. Nokre gongar måtte dei ha mange mann med isklubbe for å få vekk all isen på båten. Skrive av Maria .
© Maria Gjengstø (19.05.2003)

PJEKERTEN Dette er ishavspjekerten til Osvald Lillenes. Pjekerten er laga av saueskinnspels. Pjekerten er derfor god og varm. I ishavstynna er det bikande kaldt så dei måtte ha varme klede. Skipperen kunne stå i ishavstynna i mange timar, så uansett om han hadde på seg dei varme kleda kunne han likevel fryse. Skrive av: John-Steffen .
© John-Steffen Vattøy (19.05.2003)

SKINNVOTTAR Skinnvottane brukte dei og ha utanpå eit par ullvottar. Det var skyttarane og ishavsskipperen som brukte slike vottar når dei sto oppe i ishavstynna. Der kunne det ofte vere mykje vind og isande kaldt. Dei hadde skinnvottane utan på ullvottane fordi ullvottane ikkje var vindtette. Skrive av: John-Steffen
© John Steffen Vattøy (19.05.2003)

Ullklede. Her er bilete av ei ullbrok og ei ullundertrøye. Desse underkleda hadde Nils Lervik på ishavet. Det morosame er at ingen fekk kjøpe underkleda med han, men når han døde blei det selt under ein aksjon. Fordelen med underklede av ull, var at dei var varme sjølv om dei vart våte. Nils Lervik var skyttar på ishavet. Da måtte dei ha på seg varme og gode klede. Underkleda til Nils Lervik er no her på ishavsgalleriet. Skrive av: Maria
© Maria Gjengstø (19.05.2003)

DRIVANKERET. Drivankeret brukte dei for å senke drivfarta på livbåtane. Drivankeret er ein pose som blir tynnare og tynnare bakover og har ein stor jarnring framme som det er festa eit langt tau i. Det heile blir slept etter livbåten og forhindra at vinden for med båten. Skrive av Fredrik
© Fredrik Nilsen (19.05.2003)

BØLGJEDEMPAREN Når det var dårleg ver med sterk storm og grov sjø, fylte dei bølgjedemparen med olje og slengde den uti sjøen. Dei reiv av toppen på den sånn at olja pipla ut og dempa bølgjene og brota slik at dei kunne fare trygt til og frå ishavet. Bølgjene vart dempa fordi små mengder olje øydela overflatehinna på sjøen. Skrive av Andreas
© Andreas Leikanger (19.05.2003)